Tradycja kultu Matki Bożej w Lewoczy

Tradycja czczenia Matki Bożej w Lewoczy sięga czasów najazdów tatarskich w XIII wieku, kiedy mieszkańcy schronili się przed niebezpieczeństwem na górze i bronili się przed hordami Tatarów.

Z wdzięczności Matce Bożej zbudowali małą kaplicę, która była poprzedniczką bazyliki Nawiedzenia Najświętszej Matki Bożej. Nabożeństwa odbywały się tam co roku w obecności mieszkańców Lewoczy i wiernych z niedalekich okolic. Poświęcono ją Matce Bożej i umieszczono w niej figurkę Matki Bożej. Jedenaście lat później sprawdzono, że jest ona niewystarczająca, pielgrzymi przybywali coraz liczniej, dlatego w 1470 roku proboszcz Servácius poprosił o powiększenie kościołka. W jego pobliżu zbudowali pustelnię, w której wprowadzili zakon kartuzów. Lewoczska Matka Boża była schronieniem dla wierzących w trudnych czasach, podczas różnych powstań i buntów. Wędrowali do niej tajnymi górskimi drogami. Bez obaw mogli podróżować do Matki w XVII wieku, po osiedleniu się jezuitów w byłym lewoczskim klasztorze Minorytów. Cesarzowa Maria Teresa popierała kult maryjny, 13 maja 1766 roku proboszcz Engelbert położył kamień węgielny pod budowę kościoła. Kościół został zamknięty w 1787 roku na osnowie polecenia jej syna Józefa. Ale to nie trwało długo. Góra Mariańska miała szczęście mieć księży, którzy byli wielkimi czcicielami Matki Bożej. Na początku XX wieku wybudowano nowy kościół wzorowany na świątyni w Lourdes. Zbiórka dotycząca świątyni trwała sześć lat, a 2 lipca 1903 roku położono kamień węgielny. Świątynia została konsekrowana 2 lipca 1922 roku w obecności biskupa spiskiego Jána Vojtaššáka. Trudne czasy nadeszły ponownie w latach 1947 i 1948, kiedy wiernym nie wolno było gromadzić się tutaj licznie. Ojciec Święty Jan Paweł II podniósł świątynię do rangi bazyliki mniejszej w 1984 roku.

Góra Mariańska to miejsce, które obecnie co roku w lipcu odwiedza wielu pielgrzymów z całej Słowacji.