Danuta Szaflarska

Jedna z najwybitniejszych, polskich aktorek kina powojennego. Urodziła się w 1915 r. w Kosarzyskach koło Piwnicznej-Zdroju. W kinie zadebiutowała w 1946 r. Wystąpiła wtedy w dwóch filmach: „Dwie godziny” w reżyserii Józefa Wyszomirskiego i Stanisława Wohla oraz „Zakazane piosenki” Leonarda Buczkowskiego. Po udziale w równie znanym i udanym „Skarbie”, również w reżyserii Buczkowskiego, Szaflarska stała się jedną z najpopularniejszych gwiazd polskiego kina powojennego. Wystąpiła w kilkudziesięciu filmach, z czego najbardziej znane to: „Dziś w nocy umrze miasto” Jana Rybkowskiego, „Ludzie z pociągu” Kazimierza Kutza, „Dolina Issy” Tadeusza Konwickiego, „Korczak” Andrzeja Wajdy, „Diabły, diabły” (za rolę w tym filmie Szaflarska została nagrodzona Złotymi Lwami na festiwalu w Gdyni) i „Pora umierać” Doroty Kędzierzawskiej. W 2009 r. wcieliła się w babkę Janosika w filmowej interpretacji legendy o Janosiku autorstwa Agnieszki Holland i Katarzyny Adamik – „Janosik. Prawdziwa historia”.